به گزارش آنچه خون مطهر قیامگرانِ واقعه 19 دی قم را با شهدای 15 خرداد و 13 آبان و دیگر یوم الله های به یادماندنی این مرز و بوم پیوند می دهد، بی گمان غیرتمندیِ ناشی از عمل به تکلیف دینی است و این روزهای یادشده به یقین جملگی روز خداست از این حیث که در آن ها، ملتی با اراده و مصمم به یاد خدا و در راه احیای ارزش های مقدس او، بر علیه طاغوت و همه دار و دسته های شیطانی عالم، قیام کرده و با اهدای خون خویش، مُهر تاییدی بر دفتر سرخِ حق طلبی و عدالت طلبی زدند.

غیر از این اگر باشد، فی المثل 19 دی را با یک روز قبل یا یک روز بعدش ، چه توفیری است!

از این منظر و با این حساب و کتاب ، یوم الله 19 دی ، یادآور حماسه بزرگ و با شکوه مردم ولایت مدار قم یه ویژه روحانیت معزز در این روز است که با شهامت و شجاعت انقلابیِ برخاسته از باورهای عمیق دینی توانستند در تاریکیِ استبداد و ستم، روزنه هایی پر فروغ را به سوی روشنایی گشوده و روندِ انقلاب را به گونه ای تسریع دهند که سرانجام به مدد الهی و به برکت هدایت های پیامبر گونه خمینی کبیر، طومار دو هزار و پانصد ساله نظام شاهنشاهی در مدت زمان کوتاهی در هم پیچیده شود.

شهر مقدس قم به برکت همین قیام جاودانه و البته با توجه به پیشینه ای چون 15 خرداد، شهر خون و قیام لقب گرفت؛ شهری که به تعبیر زیبای مقام معظم رهبری «یک ذخیره الهی برای اسلام بوده است».

درباره چنین روزهای باعظمتی و در شرح ماوقع حوادث آن ها، می توان مقاله ها و بلکه کتاب ها نگاشت ، کما این که تاکنون نیز کتاب ها و مقالات بسیار خوب و ارزنده ای به زیور طبع آراسته گشته اما به واقع ورای این تاریخ نگاری ها اگر بخواهیم در چند جمله درباره این ایام الله سخن بگوییم، به نظر نگارنده باید بر این مساله تاکید کرد که همه حماسه آفرینان این روزهای درخشان که قاطبه مردم مسلمان و انقلابی ایران را تشکیل می دهند، در یک چیز مشترک بوده اند و آن هم دغدغه مندی و حساسیت خاص انقلابی در پرتو توحید و اصل ولایت می باشد، چه آن که غیر از این اگر بود و آنان نیز دچار آفت بی تفاوتی و عافیت طلبی می شدند، نوزدهم دی ماهی رخ نمی داد که چهل روز پس از آن، مردم تبریز و در اربعین تبریز نیز به تدریج دیگر شهرهای ایران مراسم و محافل بگیرند و در پسِ این اربعین های تسلسل بار، پایه های رژیم طاغوت به لرزه درآید.

مردم و روحانیت انقلابی قم حقیقتا اگر نسبت به درج مقاله توهین آمیز با عنوان «استعمار سرخ و سیاه»، با امضای احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات مورخ 17 دی سال 56 ، بی تفاوت می ماندند ، گرچه دو روز بعد، عزیزان خود را توسط دژخیمان پهلوی به خون خفته نمی دیدند و ایضا برخی دیگر از همشهریانشان را مجروح و زخمی ، از آن سو اما، دیگر به افتخار طلایه داری انقلاب اسلامی و پیشتازی در تحقق فجر 57  نائل نمی آمدند.

به یقین، غیرت دینی و انقلابی در دفاع از امام عظیم الشان(ره) و ترجیح دادن مرگ با عزت بر زندگی توام با ذلتِ آنان بود که "قم و قمیون" را برای همیشه تاریخ، سرافراز نمود و اینک ماییم و میراثی که از رهگذر 19 دی ، برایمان به یادگار مانده است.

به لطف الهی البته نسل کنونی نیز با درخشش در آزمون هایی چون 9 دی سال88 نشان داده که خلف صالحی برای نسل 19 دی است. با این همه اما هیچ گاه نباید آرمان مقدس و خونین شهدای 19 دی را به فراموشی سپرد.

راستی ، روزمرگی ها باعث نشود خدای ناکرده از یاد ببریم پیام و آرمان شهدایی که با حماسه 19 دی و با فریاد غیرتمندانه خود به تعبیر رهبر فرزانه انقلاب ، آسمان ایران را شکافتند و با خشم مقدس خود شعله ای افروختند بر خرمن استبداد و استکبار ... غمِ مظلومیت این دلاوران گمنام بسی سخت است اما دلخوشیم و شادان از این که شعله بر افروخته آنان ،در عصر بیداری اسلامی همچنان بر علیه مستکبران و طاغوتیان زمانه پرفروز است و بس سوزان. تا باد چنین بادا!

سید محمد مهدی موسوی